اثر سمیت حاد دیازینون روی سیستم آنتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدی کلیه موش صحرایی

مقدمه و هدف: دیازینون یکی از گسترده ترین ارگانوفسفره هایی است که در کشاورزی به کار می رود. اثرات سمی این ترکیب از طریق مهار آنزیم استیل کولین استراز اعمال می شود که برای عملکرد صحیح سیستم عصبی لازم است. مطالعات نشان می دهد، ارگانوفسفره های مختلف قادر به تولید رادیکال های آزاد و اختلال در سیستم آنتی اکسیدان بدن هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر دیازینون روی سیستم آنتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدهای کلیه موش صحرایی است.   مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که شامل گروه کنترل و سه گروه آزمایش بودند که دوزهای مختلف دیازینون (سی، پنجاه و صد میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن) را به صورت داخل صفاتی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق حیوانات بیهوش و بافت کلیه جدا شد. فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون s – ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و همچنین غلظت گلوتاتیون و مالون دی آلدئید با روش های بیوشیمیایی تعیین شد.   نتایج: فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در دوزهای بالاتر از mg/kg 30 دیازینون و میزان مالون دی آلدئید در دوز mg/kg100 در مقایسه با کنترل افزایش یافته، در حالی که سطح گلوتاتیون در این غلظت ها کاهش می یابد. فعالیت آنزیم های گلوتاتیون s – ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز تغییر معناداری در مقایسه با گروه کنترل نشان نمی دهند.   نتیجه گیری: دیازینون باعث القاء تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می شود. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت همراه با تخلیه سطح gsh نشان دهنده آسیب اکسیداتیو بافت کلیه است.